Les Corbeaux

In 2022 laat Boudewijn de Groot weer iets moois van zich horen. Op het album Windveren staat de single “Aarde”.
Wat in 1966 begon met “Welterusten, meneer de president” komt uit bij een aanklacht tegen onze manier van doen met de aarde.
"De aarde is wat naïef, blijft vol vertrouwen, de aarde is te lief."
En de mens respecteert dat niet. Maar dat heeft een grens, en als die overschreden wordt zal de aarde terugslaan. Een wake up call van een muzieklegende.

De oorspronkelijke versie van het lied is in 1973 als "De Avond" geschreven door de Groot en Nijgh voor het album "In de uren van de middag" van Rob de Nijs. De tekst werd door Nijgh geschreven in de periode dat hij getrouwd was met Anja Bak.
Toen Boudewijn de Groot jaren later trouwde met deze zelfde Anja Bak, nam hij het nummer opnieuw op uit liefde voor haar. Hij paste de tekst iets aan. "Avond" verscheen in 1996 op het album "Een nieuwe herfst".
Het lied vertelt een verhaal over vergankelijkheid, nostalgie en de zoektocht naar betekenis in het leven. Geloven in degene die naast je staat of iemand die er niet meer is. Niets is zeker in het leven, behalve dat alles een keer voorbijgaat.
Met zijn poëtische teksten heeft Avond een speciale plek in het hart van veel mensen veroverd en wordt het beschouwd als een klassieker in de Nederlandse muziekgeschiedenis.
Het nummer heeft altijd (vanaf 1999) in de jaarlijkse Top 2000 gestaan. In 2005 op nummer 1.

Alan Parsons (Londen, 20 december 1948) is een Britse componist, musicus en producer. Hij is bekend als producer van onder andere Pink Floyd (The Dark side of the moon) en werkte bij de beroemde Abbey Road Studios. Later richtte hij samen met Eric Woolfson in de jaren 70 de band The Alan Parsons Project op. Het bekendst zijn het op single uitgebrachte "The Turn of a Friendly Card" (gezongen door Chris Rainbow) en het door ex-Zombies zanger Colin Blunstone gezongen "Old and Wise".
"Old and Wise " is in 1982 verschenen op het album "Eye in the Skye" wat tevens hun succesvolste album was.
Het nummer is een gelaten lied waarin de schrijver Eric Woolfson (die in 2009 op 64-jarige leeftijd overleed), verzucht dat hij alles zal begrijpen als hij oud en wijs is. Hij zal dan ook niet meer zo geraakt worden door de ellende om hem heen

Het lied Adiemus is in 1994 geschreven door de componist Karl Jenkins (geboren 1944).

 Deze componist, geboren in Wales (VK), afgestudeerd aan de Royal Academy of Music (Londen) componeerde het werk in eerste instantie als 30 seconden jingle bij een TV reclame voor Delta Airlines.
De opdracht was een uniek, hedendaags, opbeurend, gezongen geluid te maken, refererend aan etnische en new-age stijlen die de mondiale aard van de luchtvaartmaatschappij tot uitdrukking zou brengen.
Jenkins liet zich inspireren door Gospel, Keltische en Afrikaanse muziek, maar had geen tijd te zoeken naar een goede bijpassende tekst. Daarom verzon hij woorden in een niet bestaande taal, die fonetisch paste bij zijn muziek. De stemmen fungeren daarbij enkel als een additioneel muzikaal instrument, zonder afleiding door de betekenis van de woorden.
Later werd gesuggereerd dat het lijkt op Latijn, waarbij Adiemus ruwweg zou betekenen "We zullen naderbij komen". Hoewel Jenkins zelf bij het schrijven geen associatie had met het Latijn vond hij het wel toepasselijke woorden.
De muziek in de commercial werd zo’n groot succes dat Jenkins het later in 1994 uitwerkte tot een 4 minuten durend lied, dat in 1995 werd uitgebracht als CD single en later de opening werd van het album Adiemus: Songs of Sanctuary. Later volgden nog 4 andere Adiemus albums en werd Jenkins een van de de meest gespeelde hedendaagse componisten.
De muziek werd door velen ‘spirituele muziek voor seculaire mensen’ en in Japan ook wel ‘genezende muziek’ genoemd.
Zelf zei Jenkins hierover: "The sound is universal, as is the language of music."
Wij zingen het lied in een arrangement voor sopraan, alt, tenor en bas van Nicolas Hare.

"Door de wind" is een nummer voor de Belgische zangeres Ingeborg, geschreven door Stef Bos. Het was tevens het nummer waarmee ze haar land vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival 1989 in de Zwitserse stad Lausanne. Daar werd ze negentiende, met dertien punten.

Tegenover elke grote songfestivalklassieker staan honderden liedjes die tevergeefs geschreven worden in de hoop op succes in de Europese hitparades. Miss Montreal duikelde een van die vergeten pareltjes op en scoorde er een dikke hit mee.
Liedjes leggen vaak een lange weg af voordat ze hun publiek vinden. Of voordat ze überhaupt een publiek vinden. De laatste jaren speelt het televisieprogramma Beste Zangers een toenemende rol in het boven water te halen van vergeten liedjes. Soms met verrassende en ontroerende resultaten. In het dertiende seizoen van het tv-programma vertolkt Sanne Hans onder meer Door De Wind, dat ze zingt in het bijzijn van Stef Bos, die het ooit schreef. Het liedje raakt een gevoelige snaar bij de televisiekijkers, zoals wel vaker het geval is bij Beste Zangers. En passant wordt Door De Wind de grootste hit van Miss Montreal sinds het duet Hoe met Nielson, uit het voorjaar van 2013. Dat terwijl het origineel van Door De Wind nog geen deuk in een pakje boter sloeg in de hitlijsten.
De geschiedenis van Door De Wind gaat terug tot de jaren tachtig, nog voordat Stef Bos als soloartiest doorbreekt. De achttienjarige Bos verruilt zijn geboorteplaats Veenendaal in 1979 voor Utrecht, om daar een lerarenopleiding te volgen. Nadat hij deze voltooid heeft, besluit hij in 1984 een theateropleiding te volgen in Antwerpen. Hij wordt verliefd op de Vlaamse havenstad en ook op zijn vijf jaar jongere studiegenootje Ingeborg Sergeant. Terwijl Bos aan de slag gaat bij de Vlaamse publieke omroep BRT, voor het radioprogramma De Ochtendploeg, maakt Sergeant furore als helft van het vrouwelijke cabaretduo Zwiep en Brons, dat in 1988 het Leids Cabaretfestival wint. Sergeant ambieert echter ook een zangcarrière en vraagt haar vriendje om enkele liedjes te schrijven. Drie daarvan verschijnen in 1989 onder de artiestennaam Ingeborg op single bij platenfirma HKM: Door De Wind, Zomer en Verlangen, een duet met de dan opkomende band Clouseau, die op hetzelfde platenlabel zit.

Eurosong

Hoewel het duet Verlangen geen hit wordt, komt het in 1990 wel op Ingeborgs debuutalbum Voor Eén Seconde terecht. Een andere versie, waarbij Koen Wauters het merendeel van de vocalen zingt, is datzelfde jaar op Clouseau’s tweede plaat Of Zo… te vinden. Een balladversie zonder Ingeborg verschijnt op het livealbum Live ’91. Om het nog wat ingewikkelder te maken, neemt Clouseau in 1992 een Raymond van het Groenenwoud-compositie op die ook Verlangen heet.
Stef Bos en Ingeborg zijn ervan overtuigd dat ze goud in handen hebben met de single Door De Wind en sturen het nummer in 1989 in voor Eurosong, de Belgische voorselectie voor het Eurovisie Songfestival. Daar komen Ingeborg en Stef Bos wederom hun vrienden van Clouseau tegen. Door De Wind wint met 64 punten van de overige elf kandidaten en mag België dat jaar vertegenwoordigen in Lausanne.
Overigens zijn de heren van Clouseau er niet rouwig om dat hun inzending als tweede eindigt. Hun liedje, Anne, is namelijk hun eerste nummer één-hit in eigen land en wordt ook in Nederland opgemerkt. Dat terwijl Door De Wind in Nederland flopt en in de Vlaamse charts niet hoger komt dan nummer achttien. Twee jaar later neemt Clouseau opnieuw deel aan Eurosong, nu Euro-Clouseau gedoopt, omdat de inmiddels zeer populaire groep de enige deelnemer is met drie liedjes. Geef Het Op wordt geselecteerd voor het Eurovisie Songfestival van 1991, maar strandt in Rome op de zestiende plek met slechts 23 punten. Dat is alsnog beter dan Door De Wind, dat in 1989 als een na laatste eindigt op het Eurovisie Songfestival, boven de inzending van Luxemburg (Monsieur van Park Café). Ingeborg sprokkelt een povere dertien punten bij elkaar. Desondanks was ze erop voorbereid Europa te veroveren met de Engelstalige uitvoering van Door De Wind, getiteld Break Away.

Auteursversie

Stef Bos vindt alle media-aandacht rondom zijn songfestivalliedje in 1989 wat veel van het goede en besluit nooit meer een compositie voor het zangfestijn in te sturen. “Eens, maar nooit meer”, zegt hij er in 2003 over. Naast de liedjes die hij schrijft voor het debuutalbum van zijn vriendin werkt hij ook aan zijn eerste eigen album, Is Dit Nu Later, met daarop de single Papa; niet alleen veruit de grootste hit uit zijn carrière, ook een immense Top 2000-klassieker. De relatie met Ingeborg loopt begin jaren negentig stuk, al wil dat niet zeggen dat Stef Bos Door De Wind daarna volledig links laat liggen. Hij speelt het gedurende de jaren negentig nog af en toe tijdens concerten. Liveversies ervan zijn te vinden op het concertalbum Stad En Land en op het oeuvre-overzicht Dit Is Nu Later!, waarmee hij zijn twintigste jaar als artiest viert.
Door de jaren heen krijgt Door De Wind ietwat van een cultstatus bij onze zuiderburen en verschijnt het met enige regelmaat op verzamel-cd’s tussen andere Vlaamse krakers van onder anderen Dana Winner, Ivan Heylen, De Kreuners, Will Tura en Isabelle A. Dit is onder meer te wijten aan het feit dat Ingeborg nog geregeld op de Vlaamse tv verschijnt, bijvoorbeeld als jurylid in de muziekprogramma’s Steracteur Sterartiest en The Masked Singer. In de laatste jaren verschijnen er zelfs enkele covers van de geflopte songfestivalinzending, zoals die van het coverduo Tamara & Tom (dat ook de Ingeborg-liedjes Verlangen en Zomer opneemt) en de Vlaamse partyzangeres Angel. Deze versies boeken geen succes, al wordt de uitvoering van Miss Montreal uit Beste Zangers wel opgemerkt in België. Het is daar haar eerste hitnotering, ruim 31 jaar nadat het origineel verscheen.